آنکه از فــرط گنــه نالــه کند زار کجاست؟             یــا زاغـیــار بَــرد شکــوه بر یــار کجاست
بــاز مــاه رمـضــان آمــد و بر بــام فـلــک             می زند بانگ منادی که گنــه کــار کجاست

سفره رنگین وخدا چشم به راه من و توست             تاکه معلــوم شــود طالب دیــدار کــجــاست
بار عام است خــدا را به ضیــافـت بشتــاب             تا نگــوئــی که در رحـمـت دادار کجــاست
مــرغ شب نیمۀ شب دیــده به ره می گــوید             ســوز دل ســاز بود دیــده بـیــدار کجــاست
مــاه رحمت بود ای ابــر خـطاپــوش بـبــار             تا نگــویند که آن وعــده ایــثــار کــجــاست
حق به کــان کــرمش طــرفه متــاعـی دارد             در و دیــوار زنــد داد؛ خــریــدار کجــاست
آن خدائی که رحیم است و کریم است و غفور             گوید ای سوته دلان عــاشق دلدار کجــاست
مـن ژولیــده بــه آوای جــلــی مــی گــویــم             آنکــه با تــوبه ستــانـد سپــر نــار کجــاست